Ons leef in interessante tye waar ons blykbaar glo in kits alles. Jare terug moes jy wag vir ‘n brief in die pos (nog vroeër maaaaaande vir een per skip). Nou tik jou gou ‘n boodskappie op whatsapp of facebook en sekondes later is dit gelees aan die anderkant van die wêreld.
Ons dink tuisgemaakte vla is melk wat saam met vlapoeier in die mikrogolfoond gekook is (en nie uit ‘n boksie kom nie). Waar is die dae wat vla nog van eiers en melk gekook is oor die stoof? Lees voort
Ek hoor al hoe van julle julle asems geskok intrek. Nee, ek bedoel nie ‘n goeie ma is ‘n “lady of leasure nie”. Maar ‘n goeie ma weet wanneer om “lui” te wees en haar kinders iets self te laat doen.
Om lewensvaardighede baas te raak het kinders nodig om dit te doen, om dit te oefen. Jy kan nie leer swem deur ‘n handleiding oor swemtegnieke te lees nie. Jy het nodig om in ‘n swembad te klim en te oefen om te swem. Gaan jy lê dat iemand jou opereer wat nog net ‘n mediese handboek gelees het daaroor? Lees voort
Oral waar ek deesdae kom hoor ek dieselfde storie. Dat kinders stelselmatig swakker motories geraak het oor die laaste klompie jare. Dat hulle nie meer liggaamsbewustheid het nie. Van onderwysers tot afrigters, terapeute tot dokters, almal tel dieselfde tendens op. En die probleem spoel oor na soveel ander gebiede: skoolgereedheid, konsentrasie, fynmotoriese vaardighede soos skryf ens.
Dikwels word die vinger gewys na skermtyd as die oorsaak van die probleem. Ek het egter ‘n vermoede dat skermtyd eintlik net die pleister, die medikasie is wat geplak word oor die eintlike probleem. Dis soos om ‘n panado te drink vir ‘n hoofpyn en dan te kla dat die panado jou hardlywig gemaak het. Die eintlik probleem was die hoofpyn. Die panado was die kitsoplossing om dit aan te spreek en het toe ongelukkig die newe-effek van hardlywigheid gehad. Lees voort
Dis einde van die jaar. Tyd vir prysuitdelings, jaarafsluitings, rapporte en sommer net om die afgelope jaar te evalueer. En daar is een gesprek wat ek oor en oor het met ander ma’s. Of die kinders nou tuis of by ‘n skool leer al ons mamma’s spook met dieselfde ding. Ons meet ons waarde as ma aan ons kinders se prestasie.
Hoekom doen ons dit? Hulle talente/aanleg/potensiaal is immers gawes van God en het niks te doen met ons of wat ons doen nie. Ek dink dit is omdat ons so deel van ‘n prestasie gedrewe samelewing geraak het. En sosiale media help net mooi niks. Oral lees mens al die kinders se ongelooflike prestasies en wonder waar jy dan te kort geskiet het. En natuurlik deel almal net die hoogtepunte en bly tjoepstil oor die laagtepunte! Lees voort
Daar is alweer ‘n beweging vir kinders om vroeër akademie geleer te word. Dit is een van die grootste probleme in moderne skole en tog is daar altyd weer ‘n groep wat voel kinders moet nog vroeër geleer word.
Dit alles word gemotiveer uit die feit dat jong kinders soos sponse is en in ‘n fraksie van die tyd iets kan leer wat ouer kinders (en volwassenes) dit kan leer. Die feit dat daar al meer en meer navorsing is wat wys dat formele onderrig op vroeë ouderdom skadelik vir kinders is, word onder die mat gevee. Al meer professionele mense staan op om ‘n swaai te probeer bring. So het die Amerikaners “Better late than early”, in Brittanje is daar weer “Too much too soon”. Maar dis asof ons so vasgevang is in die resies om kinders te hê wat slimmer is as hul maats dat ons net nie na rede kan/wil luister nie. Lees voort
Met die nuutste PIRLS verslag uit wat gevind het dat amper 4 uit elke 5 tienjariges nie met begrip kan lees nie is almal weer in rep en roer oor die toestand van onderwys in ons land. Die hartseer is dat ons steeds met oogklappe rond loop. Lees mens die berigte is die klem op die swak prestasies by lae inkomste skole en landelike gebiede. En, ja, die kinders se lees vaardighede is beroerd en kort dringend aandag!!!
Maar hier is die skokkende ding. Alhoewel dit beter gaan in middelklas Afrikaans en Engelse skole gaan dit steeds katastrofies sleg! Hier is ‘n paar statistiek uit die verslag oor ons Afrikaanse kinders indien iemand nog gedink het ons sit mooi “hoog en droog”. Lees voort
Ons het ‘n groot gees in die tuisonderwys kringe verloor laas jaar. Leendert van Oostrum was net een van daardie mense wat jy nie sommer weer vergeet as jy hom eers in die oë gekyk het nie. Al was dit net in ‘n skare mense en hy geen benul het wie jy is nie.
My eerste ervaring was ‘n praatjie deur hom oor die veranderinge in ons wêreld en hoe die skoolstelsel nie saam met dit aangepas het nie. Dit het my wiele aan die draai gesit. Rus ons werklik nog ons kinders toe om gelukkige suksesvolle volwassenes te word? Lees voort
‘n Paar jaar terug het ek ‘n nuwe vriendin ontmoet wat nie vir haar kinders uit Kinderbybels gelees het nie, maar uit die Bybel. Dit was vir my ‘n vreemde konsep. Was die Bybel nie bietjie te ingewikkeld vir klein kindertjies nie? My eie kinders wat op daardie stadium 3 en 5. Tog was ek al redelik uit gelees aan die prente Bybels en hul herhalende temas.
Ons het dit dus probeer en ek was redelik verbaas hoe baie die kinders werklik verstaan het. Vandag verbaas dit my nie meer so baie nie. Ek het al agter gekom dat kinders se boeke al meer en meer vereenvoudig geraak het deur die jare. Daar was immers ‘n tyd wat kinders leer lees het deur die Bybel te lees! Lees voort
Daar is iets wat ek al meer en meer die laaste ruk besef. Met kinders kan jy harder werk. Of jy kan slimmer te werk gaan.
Sien die ding is dat jy elke dag vir ure kan sit om iets in hulle koppe te kry. Uiteindelik sal hulle dit snap. Dit vat egter heelwat werk en deursettingsvermoë. En as jy met ‘n besige knaap met rysmiere te doen het, heelwat frustrasie (van beide kante). Lees voort
Tuisonderrig is nou nogal gereeld in die media die laaste tyd. Ek verstom my soms oor wat “kenners” in van die artikels kwytraak. Ek wonder dikwels hoekom hulle nie ‘n bietjie moeite gedoen het om ‘n ingeligte opinie te lewer nie. Dis maklik om ‘n persoonlike opinie te lig, maar as jy jou naam en kundigheid gaan koppel aan iets, moet jy tog ‘n bietjie meer gedagte daaraan skenk. Anders gaan mense wat iets weet, gate slaan in wat jy kwyt raak.
Die interessantste bly egter altyd vir my om die kommentaar kolom te lees. Mense maak soms daar die vreemdste opmerkings. Daar is immers altyd die siel wat te vertel het van die een kind of gesin wat hy/sy ken wat totaal sosiaal wan aangepas is. Ek bevraagteken nie sy waarneming nie, maar ek sou tog graag met die siel ‘n gesprek wou hê om te hoor of die kind(ers) die enigste sosiaal wanaangepaste mense is wat hy ken? Persoonlik ken ek baie sulke mense. Ja, van hul is in die tuisonderrig gemeenskap, maar meer is/was in skole (dit maak seker net sin siende dat meer mense skool toe gaan as tuis onderrig word). Lees voort
