Mense is dikwels op soek na die nadele van tuisonderwys. Hulle soek gewoonlik op die verkeerde plekke. Hulle dink aan goed soos sosialisering, akademie, nagraadse studie, werk eendag… Dis nie waar die haakplekke lê nie.
Maar alles in die lewe het voor en nadele. So hier is ‘n paar van die nadele vir die wat nog wonder of hulle wil tuisskool of nie. Lees voort
Een van die eerste vrae wat mense seker altyd vra oor tuisonderwys is hoe beweeg kinders deur grade (die eintlike vraag wat hul wil vra is hoe assesseer jy jou kinders) of watter kurrikulum volg jul om al die vakke te kan dek (die eintlike vraag is hoe weet jy jou kinders is op “standaard”?). Dis nou na hulle eers oor die hele sosialisering mite gekom het.
Dis moeilik om vir mense te verduidelik wat ons presies doen en nog moeiliker vir hul om te verstaan dat die skool metode nie die enigste antwoord is. Ek kan hulle nie kwalik neem nie. Ek het self oor dieselfde dinge gewonder toe ons die pad oorweeg het. Ons is almal immers deur ten minste 12 jaar van “die stelsel” en om buite dit te dink en beweeg is ‘n reuse sprong in die onbekende in. Om nie te praat daarvan dat dit ‘n pad is wat mens in die donker moet oop voel nie. (En ‘n hele paar keer jou tone stamp) Lees voort
Ek hoor al hoe van julle julle asems geskok intrek. Nee, ek bedoel nie ‘n goeie ma is ‘n “lady of leasure nie”. Maar ‘n goeie ma weet wanneer om “lui” te wees en haar kinders iets self te laat doen.
Om lewensvaardighede baas te raak het kinders nodig om dit te doen, om dit te oefen. Jy kan nie leer swem deur ‘n handleiding oor swemtegnieke te lees nie. Jy het nodig om in ‘n swembad te klim en te oefen om te swem. Gaan jy lê dat iemand jou opereer wat nog net ‘n mediese handboek gelees het daaroor? Lees voort
So stadig maar seker groei die elektroniese produkte wat ek skep. Ek het gedink dit is dalk tyd om dit bietjie te orden en aan julle bekend te stel.
Vandag wil ek fokus op dit wat vir voorskool (voor graad 1) beskikbaar. Ek wil vir die ouderdomsgroep egter waarsku dat konkrete leer nog belangriker is as vir ouer kinders. Moenie te veel op werkvelle en by-die-tafel-leer fokus nie. Lees voort
Oral waar ek deesdae kom hoor ek dieselfde storie. Dat kinders stelselmatig swakker motories geraak het oor die laaste klompie jare. Dat hulle nie meer liggaamsbewustheid het nie. Van onderwysers tot afrigters, terapeute tot dokters, almal tel dieselfde tendens op. En die probleem spoel oor na soveel ander gebiede: skoolgereedheid, konsentrasie, fynmotoriese vaardighede soos skryf ens.
Dikwels word die vinger gewys na skermtyd as die oorsaak van die probleem. Ek het egter ‘n vermoede dat skermtyd eintlik net die pleister, die medikasie is wat geplak word oor die eintlike probleem. Dis soos om ‘n panado te drink vir ‘n hoofpyn en dan te kla dat die panado jou hardlywig gemaak het. Die eintlik probleem was die hoofpyn. Die panado was die kitsoplossing om dit aan te spreek en het toe ongelukkig die newe-effek van hardlywigheid gehad.
Net so gebruik ons skermtyd om ander probleme te probeer oplos. Ongelukkig net soos medisyne kom dit met ‘n klomp newe-effekte. Sommiges kan dit gebruik sonder veel newe-effekte, ander sit met elke newe-effek denkbaar. Maar die eintlik probleem bly onopgelos.
Ek dink ons plak die skermtyd pleister oor 2 ander probleme. Daar is waarskynlik nog, maar daar is 2 wat ek baie sien.
Die eerste is vrees. Ons lewe in ‘n tyd waarin ons konstant bang is vir ons kinders se veiligheid. Kinders kan nie meer in die straat speel saam met maats nie, hulle stap nie meer skool toe nie, ry nie meer fiets kafee toe nie. Dis bloot net nie veilig nie. Soos my suster gesê het as volwasse vrou sal jy nie eers meer alleen iewers heen stap nie. En sien jy iemand alleen draf of fiets ry dan wonder jy of hul reg wys is.
Die vrees strek egter verder as dit. Oral lees ons van die “gevare”. Kinders wat seer gekry het op ‘n trampolien, of op ‘n klimraam. Van ‘n fiets ongelukkig of swembad verdrinking. En skielik klink dit net veiliger om hulle in die huis toe te maak en voor ‘n skerm besig te hou. Hoeveel van ons het in elk geval nog deesdae ‘n groot erf waar ons kinders agter hoe mure en hekke kan speel?
Die tweede is die malle gejaag wat deesdae die norm geword het. Ons het net nie meer tyd nie! Ons jaag van een ding na die ander. Ons kinders jaag van die een aktiwiteit na die ander. Daar is bloot net nie meer tyd om vir ure bloot te speel nie. Die tyd wat ons het spandeer ons in ‘n kar op pad iewers heen. En weereens plak ons die skermtyd pleister op om dit net draaglik te maak.
Tog spreek ons nooit die werklik probleem aan nie. Ons kom nie tot stilstand en maak tyd vir speel nie. Ons probeer nie ‘n veilige omgewing vind waar ons kinders ELKE dag kan speel en hul liggame ontwikkel en leer ken nie. En die pleisters van terapie en ekstra klasse wat ons op die gevolg plak vererger net die eintlik probleem.
Ek wens ek het geweet hoe ons weer ‘n veilige omgewing en tyd kan skep waar ons kinders net kan kinders wees en fisies en emosioneel ontwikkel soos hul moet. Tog dink ek elkeen van ons wat, al is dit op hoe ‘n klein manier, ‘n plekkie en tydjie oop baklei vir speel ‘n sprankie hoop bring. Dat dit ‘n verskil maak in ‘n kind se lewe. Ons kan nie bly aanhou om die “kopseer” net met panado te behandel nie. Ons moet die oorsaak gaan soek en aanspreek.
Dit is weer daardie tyd van die jaar wat gure weer ons dikwels in die huis vasdruk. En dan is daar die pragtige sonskyndae soos vandag.
Dit is hierdie dae wat altyd ‘n twee stryd in my skep. Die kinders wil buite speel en in die tuin werk. Die sonskyn in drink. Maar dit was nie my plan vir die dag nie. Daar was werk wat gedoen moet word. Wiskunde en leer wat wag.
Dit is dae soos hierdie wat ek eers weer moet prioritiseer en dink hoekom ons tuisonderwys gekies het. Dat ons weer op ‘n reëndag leer en lees kan inpas, maar nie die vitamien D en vars grond terapie nie.
Ek moet eerlik wees dat dit nie altyd maklik is nie. Veral nie in ‘n week soos die waarin daar ekstra musieklesse is omdat die musiekeksamen volgende week is nie. ‘n Week wat reeds te min ure het tussen dit en die gimnastiek.
Hierdie mamma moet egter maar net diep asem haal en probeer ontspan. Die verlede het my darem mos al geleer dat hierdie tyd van speel en buite werk nie regtig verlore tyd is nie. Dat dit goed is vir die kinders. Nie net vir hul fisiese ontwikkeling nie, maar dat hul selfs in die proses meer leer.
En dan voel ek ook so bietjie skuldig, want terwyl hul in die grond rond krap is hul skoolmaats in die middel van eksamen. Sien ek die stres op jong gesigte en die benoude ma’s. En bo alles voel ek dankbaar. Dankbaar vir ‘n ander lewenswyse.
Ek het lank gewik en weeg of ek die jaar ons hoogtepunte moet deel. Ek het net met te veel moedelose ma’s gepraat wat voel hulle het nie genoeg bereik die jaar nie. Toe besef ek dat ek elke jaar dieselfde voel. As mens elke dag met jou kinders werk sien jy dikwels nie al die groei so mooi raak nie. Dis gewoonlik eers as ek hier aan die einde van die jaar terug kyk oor die jaar dat ek besef hoe baie ons eintlik gedoen het.
En daarom het ek besluit om wel die te deel. Ek wil elkeen uitdaag om iets soortgelyk te doen vir hulle gesin. Vergeet van vergelyk met ander gesinne. Vier dit wat julle gesin die jaar gedoen het! En gaan loer gerus na die oulike video gemaak deur Marisa Haasbroek en Dr Dr Frank Müller oor 16 Beter maniere om vas te stel of jou kinders vorder .
Soos ek reeds genoem het is kinders se belangstellings en vaardighede baie verskillend, maar hier is die boeke wat ons knaap die jaar gelees het.
Dalk gee die ook ‘n bietjie hoop vir jul later lesers. Die knaap het eers op 8 1/2 begin lees en toe met so ‘n spoed weg getrek. Ek weet daar is bekommerde mamma’s wat selfs nog wakker lê oor hul 11 jarige knape, maar wees gerus as hulle eers wegspring haal hul in teen ‘n spoed wat jou asem weg slaan! Voorlees vir die laatlesers is beslis ‘n wenresep. Dit bly bou aan hul woordeskat en hul liefde vir stories, sodat wanneer hulle wel self begin lees hulle nie regtig agter is nie. Lees voort
